Analiza Radaru: Marines bez czołgów. Co przyniesie reforma korpusu?

Jej podstawą, nie pierwszy raz w historii Korpusu, mają być redukcje. Najgłośniejszą jest całkowita likwidacja pododdziałów pancernych.

Gdy gen. Berger został w marcu 2019 r. dowódcą USMC, od początku było wiadomo, że musi się on skoncentrować na dostosowaniu Korpusu do warunków Operacji Wieloaspektowej (Multi-Domain Operation) w rejonie Pacyfiku. Potencjalnym przeciwnikiem są tam siły zbrojne Chińskiej Republiki Ludowej. Nowe supermocarstwo, które bardzo intensywnie rozwija nowoczesne systemy uzbrojenia wojsk lądowych i lotnictwa, ale też flotę oraz piechotę morską. Liczebność tylko tej ostatniej w ciągu najbliższych lat ma być zwiększona do 100 tysięcy żołnierzy.

Czytaj także: USMC zmienia specyfikację programu MUX

Do tej pory USMC wciąż tkwił w epoce wojen ekspedycyjnych ostatniego ćwierćwiecza (np. zdobycie i okupacja Iraku), gdzie niezbędne były ciężkie siły. Obecnie nadszedł czas na powrót do tradycyjnych dla tej formacji zadań, a pomóc ma w tym niedawno przyjęty plan.

Zmiany mają być realizowane przez całą następną dekadę. Korpus ma być w pełni gotowy do nowych zadań w 2030 r.

USMC stawia na mobilność

Głównym celem w skali operacyjnej ma być zwiększenie mobilności formacji. Amerykanie osiągną go m.in. przez jej „odchudzenie”. MEF (Marine Expeditionary Force, odpowiednik dywizji) mają operować na Pacyfiku w mniejszych, bardziej rozproszonych ugrupowaniach zadaniowych. Te mają być bardziej adekwatne do warunków geograficznych dalekowschodniego teatru działań wojennych, na którym dominują rozsiane na ogromnych przestrzeniach mniejsze i większe wyspy.

Nowością będą m.in. lądowe wyrzutnie pocisków kierowanych NSM, które mogą precyzyjnie razić nie tylko okręty, ale także cele na lądzie. Fot./USMC.

radar.rp.pl

Kluczem do utrzymania amerykańskiej dominacji na Pacyfiku mają być I i III MEF, stacjonujące w Kalifornii i na Okinawie. Zacieśniona ma być współpraca między poszczególnymi oddziałami, ale także z US Navy. Ta ostatnia ma ulec poprawie dzięki przydzieleniu do centrów dowodzenia floty dodatkowych oficerów Korpusu.

Czytaj także: Marines zamawiają kolejne Ospreye

Ważną rolę mają odgrywać systemy bezzałogowe. USMC ma dysponować szeroką gamą maszyn bezzałogowych, zarówno powietrznych (liczba dywizjonów ma zostać podwojona ‒ z trzech do sześciu, mają one zostać wyposażone w bojowe bezzałogowe statki powietrzne klasy MALE General Atomics MQ-9 Reaper i duże bojowe bezzałogowe statki powietrzne pionowego startu i lądowania pozyskane w ramach programu MAGTF MUX), jak i naziemnych, pełniących zadania: rozpoznawcze, bojowe oraz transportowe.

Plan dowódcy USMC obejmuje także zwiększenie możliwości artylerii rakietowej o „300 proc.”.

Niebagatelną rolę w zwiększeniu możliwości USMC ma także odgrywać wyposażenie go w przeciwokrętowe pociski kierowane, odpalane z wyrzutni lądowych. Nowe możliwości mają zapewniać pociski Raytheon/Kongsberg NSM, odpalane z wyrzutni M142 systemu HIMARS i wchodzące w skład systemu NMESIS (Navy Marine Expeditionary Ship Interdiction System). Taką samą rolę mają również pełnić pociski manewrujące Raytheon Tomahawk w wersji Maritime Strike, także odpalane z mobilnych wyrzutni lądowych. Liczba baterii HIMARS wzrosnąć miałaby z 7 do 21.

Nie wszystkich dotkną cięcia – o ile liczba baterii 155 mm haubicoarmat ciągnionych USMC spadnie o ponad 75%, o tyle liczba baterii artylerii rakietowej potroi się, zaś wyrzutnie M142 HIMARS uzyskają nowe zdolności. Fot./USMC.

radar.rp.pl

Na wzrost mobilności ma przełożyć się powołanie dodatkowego – czwartego – dywizjonu wyposażonego w samoloty Lockheed Martin C-130 Hercules.

Czytaj także: Kolejne ACV dla Marines

Korpus przewiduje także inwestycje w nowe okręty desantowe, nowoczesną amunicję (w tym kierowaną), systemy oparte o energię skierowaną (np. laserowe), nowe systemy dowodzenia, systemy walki radioelektronicznej itd.

Z jednej strony zdolności, z drugiej budżet USMC

Oczywiście, wzrost jednych możliwości musi się odbyć kosztem innych, tym bardziej w obecnej trudnej sytuacji finansowej. Wydaje się bowiem, że nadchodzące redukcje są wynikiem w większym stopniu kłopotów budżetowych USMC aniżeli analiz dowództwa Korpusu. Kłopoty finansowe korpusu nie są zresztą niczym nowym. Jest to raczej stan permanentny od ponad dekady.

Oficjalnym powodem zmian w USMC jest dążenie do lepszego dostosowania się do działań na Pacyfiku. Rzeczywistym – trudności finansowe. Jak Korpus odnajdzie się w nowych warunkach, czas pokaże. Fot./USMC.

radar.rp.pl

Oficjalnie jednak uzasadnienie jest inne. Jak już powiedziano, formacja ma być lżejsza, a więc bardziej mobilna, bo przygotowana do działania na innym teatrze działań wojennych niż Bliski Wschód. Co zatem Korpus straci?

Czytaj także: Marines zamawiają 15 000 pojazdów. Następców Humvee

Można powiedzieć, że niemal wszystko poza tym co zostało wspomniane wyżej. Spadnie liczba batalionów piechoty. Trzy z nich całkowicie znikną (z 24 do 21), a pozostałe będą miały mniejszą liczebność (z ok. 850 do ok. 720 żołnierzy).

Wzrost siły ognia, uzyskany poprzez zwiększenie liczby i większą uniwersalność artylerii rakietowej, będzie wyraźnie mniejszy, niż mógłby być. Aż 16 z 21 baterii ciągnionych 155 mm haubicoarmat M777 zostanie rozformowanych. Ich potencjał miałby w innym przypadku pozostać niewykorzystany. Wszystko ze względu na fakt, że większość wysp na Oceanie Spokojnym ma zbyt mały obszar by prowadzić skuteczny i bezpieczny dla sił własnych ostrzał artyleryjski. Pytanie jednak, czy to nie tyczy się HIMARS-ów o znacznie większym zasięgu?.

Cięcia obejmą również komponent śmigłowcowy. Zlikwidowane zostaną dwa dywizjony wiropłatów bojowych Bell AH-1Z Viper (z 7 do 5) i trzy ciężkich śmigłowców transportowych Sikorsky CH-53E/K (z 8 do 5). Wraz z redukcją liczebności dywizjonów samolotów pionowego startu i lądowania Bell/Boeing MV-22 Osprey (rozwiązane zostaną 3) oraz likwidacją trzech kompanii inżynieryjnych (mostowych z systemami przeprawowymi LVS i LVSR) stawia to pod znakiem zapytania tezę o wzroście mobilności formacji…

Redukcje dotkną nie tylko komponent pancerny, spadnie też liczba dywizjonów lotniczych. Fot./USMC.

radar.rp.pl

Dywizjony samolotów wielozadaniowych wprawdzie zostaną zachowane (18) i otrzymają samoloty Lockheed Martin F-35 w wersjach B oraz C, ale liczba maszyn w dywizjonie zmniejszy się z 16 do zaledwie 10.

Ciężki komponent pancerny poza USMC

Najwięcej kontrowersji budzi jednak zupełna likwidacja ciężkiego komponentu pancernego. Ten istnieje w ramach USMC nieprzerwanie od momentu, kiedy 97 lat temu korpus otrzymał pierwsze czołgi M1917 (licencyjne francuskie Renault FT).

Czytaj także: M1 Abrams nie taki piękny, jak go malują

Już teraz jest on raczej symboliczny. Marines posiadają zaledwie siedem aktywnych kompanii z jedynie 98, niezbyt nowoczesnymi, M1A1FEP Abrams. Do tego można doliczyć mniej więcej drugie tyle sprzętu w rezerwie. Czołgi stanowią ważne wsparcie nie tylko ogniowe, ale i psychologiczne. Niejednokrotnie czołgi samą swoją obecnością na polu walki zmuszały wroga do ucieczki czy poddania się.

Siła ognia Abramsa wielokrotnie zapewniała sukces Marines, tak, jak od niemal 100 lat w ogóle wsparcie czołgów. Czy bez nich poradzą sobie równie dobrze? Fot./USMC.

radar.rp.pl

Wraz z nimi odejdą ze służby wozy zabezpieczenia technicznego M88A2. Trudno przewidzieć skutki tej decyzji. Podobnie jak w przypadku haubic M777, także dla Abramsów wyspy Pacyfiku mają być zbyt małe, aby można było wykorzystać ich potencjał.

Czyż jednak Tajwan i Okinawa, potencjalnie zagrożone przez Chińczyków z kontynentu, nie leżą na Pacyfiku? Ile razu USMC wygrywał podczas II wojny światowej starcia na Pacyfiku dzięki wsparciu Shermanów?

Czytaj także: Polska podpisała umowę na dostawy systemu rakietowego HIMARS