Samolot, oznaczony S1, jest pierwszym z czterech planowanych do zbudowania w ramach pierwszej serii produkcyjnej i czwartym zbudowanym egzemplarzem typu.
Czytaj także: Nadlatują tureckie uderzeniowe bezzałogowce
Pierwszy prototyp Akinci (tur. łupieżca, najeźdźca) oblatano w grudniu 2019 r. W kolejnym roku do prób w locie dołączył drugi egzemplarz, a w marcu 2021 r. kolejny. W kwietniu br. z trzeciego prototypu przeprowadzono pierwsze testowe odpalenia pocisków kierowanych rodziny Roketsan MAM.
Bayraktar Akinci
Akinci jest dwusilnikowym bezzałogowym statkiem powietrznym klasy HALE (High Altitude Long Endurance, wysoki pułap i duża długotrwałość lotu) o konstrukcji kompozytowej. Rozpiętość skrzydeł wynosi 20 m, a długość 12,5 m. Maksymalna masa startowa bezzałogowca Akinci to wg producenta 5500 kg, z czego 1350 kg to masa zabieranego uzbrojenia. 400 kg w komorze wewnętrznej i 950 kg na podwieszeniach podskrzydłowych.
Fot./Baykar.
Napęd największego bezzałogowego statku powietrznego firmy Baykar stanowią ukraińskie silniki AI-450, produkowane przez zakłady Iwczenko Progress z Zaporoża. Turbośmigłowe jednostki o mocy startowej do 750 KM (w zależności od wersji) napędzają pięciołopatowe śmigła. Długotrwałość lotu Akinci ma wynosić do 24 godzin, zasięg 5000 km, a pułap 12 000 m. Bezzałogowiec można wyposażyć w wielozakresową stację optoelektroniczną, stację radiolokacyjną z anteną aktywną ze skanowaniem elektronicznym (AESA) lub zasobniki walki elektronicznej. Akinci ma mieć możliwość w pełni automatycznego startu i lądowania oraz być wyposażony w system nawigacyjny niezależny od systemu satelitarnego.
Czytaj także: Syryjski sprawdzian bojowych bezpilotowców
BSP Akinci będzie mógł przenosić bogaty zestaw lotniczych środków bojowych. Głównie produkcji tureckiej firmy Roketsan. Mowa o: pociskach kierowanych CIRIT i L-UMTAS, pociskach „powietrze-powietrze” Gokdogan i Bozdogan, rodzinie bomb MAM (MAM-C, MAM-L i MAM-T), bombach kierowanych JDAM (Mk 81, Mk 82 i Mk 83) i HGK. Akinci ma być pierwszym bezzałogowcem mogącym przenosić taktyczne pociski samosterujące rodziny SOM o zasięgu przekraczającym 250 km.
Bayraktar Kardeşler
Firma Baykar (skrót od Bayraktar Kardeşler – tur. Bracia Bayraktar) wywodzi się z powstałego w 1984 r. przedsiębiorstwa Baykar Makina, zajmującego się mechaniką precyzyjną. Jego założycielem jest inżynier Özdemir Bayraktar; funkcje kierownicze w firmie pełni trzech jego synów – Selçuk, Haluk i Ahmet. Głównym konstruktorem bezzałogowców Baykar i twarzą przedsiębiorstwa jest Selçuk Bayraktar, prywatnie zięć prezydenta Turcji Recepa Erdogana.
Czytaj także: Bezzałogowce Azerbejdżanu polują na dowódców sił Górskiego Karabachu
Pierwszym bezzałogowym statkiem powietrznym Baykar był niewielki Bayraktar Mini UAV. Produkcja wystartowała w 2005 r. W 2009 r. oblatano taktyczny bezzałogowiec o przeznaczeniu rozpoznawczym klasy MALE Bayraktar (oznaczany również TB1). Masa startowa 650 kg i długotrwałość lotu do 24 godzin. Rozwinięciem tej konstrukcji jest, produkowany seryjnie, uzbrojony TB2 (oblot 2014 r.), biorący udział w konfliktach w Libii, Syrii i Górskim Karabachu.
Cztery zestawy z 24 aparatami zamówiło 24 maja polskie Ministerstwo Obrony Narodowej, a ich dostawa ma nastąpić w okresie 2022-2024.
