Interfaks-AWN cytuje w swej depeszy oświadczenie rosyjskiego resortu obrony, który zapowiedział rozpoczęcie w 2022 r. przezbrajania „bołogowskiej" dywizji rakietowej (czyli 7. Gwardyjskiej Dywizji Rakietowej, jest ona powszechnie nazywana „bołogowską" od miejsca jej dyslokacji na terenie rejonu bołogowskiego ze stolicą w Bołogoje) w obwodzie twerskim. Oficjalnie dywizja stacjonuje we wsi Wypołzowo, ale de facto w graniczącym z nią tzw. mieście zamkniętym (ros. ZATO) Oziornyj.
Czytaj więcej
W stoczni AO PO Siewmasz w Siewierodwińsku, z osobistym udziałem wiceministra obrony Aleksieja Kriworuczko i dowódcy rosyjskiej marynarki wojennej adm. Nikołaja Jewmienowa, odbyła się uroczystość podniesienia bandery na strategicznym okręcie podwodnym K-552 Kniaz' Oleg projektu 955A Boriej-A oraz wielozadaniowym okręcie podwodnym K-573 Nowosibirsk projektu 885M Jasien´-M.
Tym samym 7. Dywizja jest najbardziej wysuniętą na zachód dywizją Strategicznych Wojsk Rakietowych Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (RWSN). Obecnie w 7. Dywizji rozpoczęły się przygotowania do odbioru nowego typu systemu rakietowego. Obecnie w związku tym dyżury bojowe pełnią mobilne systemy RT-2PM Topol (oznaczenie GRAU systemu to 15P158, a pocisku 15Ż58), które weszły do linii jeszcze w 1988 r. Topole cieszą się opinią najbardziej niezawodnych międzykontynentalnych pocisków balistycznych o tak długim stażu. Oryginalny fabryczny resurs trójstopniowych pocisków na paliwo stałe wynosił 10 lat. Do tej pory recertyfikacje pozwoliły wydłużyć życie Topoli do ponad 25 lat (najmłodsze pociski wyprodukowano w 1994 r. – w tym właśnie roku pierwszy pułk 7. Dywizji dostał swoje Topole, drugi w 1996 r.). Aktualnie 7. Dywizja składa się z dwóch pułków rakietowych – 41. i 510. Drugą dywizją, która wciąż ma jeszcze w uzbrojeniu Topole jest 35. Dywizja Rakietowa stacjonująca w ZATO Sibirskij w Kraju Ałtajskim.
Nowym systemem, który zastąpi Topole, będzie także mobilny RS-24 Jars (15P155M), konstrukcyjnie wywodzący się z Topola-M. Jars wykorzystuje także trójstopniowy pocisk 15Ż55M z silnikami na kompozytowe paliwo stałe. Zasadnicza różnica w porównaniu z jednogłowicowymi Topolami/Topolami-M to czterogłowicowa część bojowa Jarsa (oficjalnie rosyjski resort obrony podaje właśnie takie ukompletowanie części bojowej, moc głowic jest regulowana w przedziale 300÷500 kt). Jarsa także skonstruowano w Moskiewskim Instytucie Techniki Cieplnej (MIT), a do linii jest wprowadzany od 2009 r.
Czytaj więcej
W okresie od 10 do 16 września tego roku siły zbrojne Federacji Rosyjskiej i Republiki Białorusi przeprowadzą wspólne ćwiczenia strategiczne Zapad-2021 (Zachód-2021).
Przy okazji powyższej informacji rosyjski resort obrony podał, że w Jarsy przezbrojono już sześć z ośmiu pułków przewidzianych do przezbrojenia w ten system. Podawany zasięg Jarsa to 11 000 km. Łącznie w 2022 r. RWSN dostaną 21 nowych międzykontynentalnych pocisków balistycznych. Prócz Jarsów i kolejnych pocisków systemu 15P771 z beznapędowymi hipersonicznymi częściami bojowymi UBB Awangard, będą wśród nich także pierwsze egzemplarze najcięższych międzykontynentalnych pocisków balistycznych nowego typu RS-28 Sarmat. Jeszcze 1 stycznia Interfaks-AWN podał za rosyjskim resortem obrony, że w sylwestra ponad 500 załóg RWSN pełniło dyżury bojowe, a każdego dnia dyżuruje ponad 6000 oficerów i żołnierzy Strategicznych Wojsk Rakietowych.
