Kontrakty dotyczą prac projektowych i analitycznych w celu opracowania projektu wstępnego oraz kontraktowego niszczyciela rakietowego DDG(X). Konkretne kwoty przyznane w ramach kontraktów są uważane za informacje wrażliwe i nie będą obecnie podawane do publicznej wiadomości. Prace mają być zakończone do lipca 2023 r. Jeśli wszystkie opcje zostaną wykorzystane, prace będą kontynuowane do lipca 2028 r. dla każdej z umów. Umowy te nie były przedmiotem przetargu oraz są przyznawane bez pełnej i otwartej konkurencji.
Program DDG(X) ma zapewnić wymianę pokoleniową dużych nawodnych okrętów eskortowych US Navy. Nowe jednostki mają zacząć zastępować od przyszłej dekady niszczyciele typu Arleigh Burke (DDG 51) starszych serii. Ten bardzo udany typ okrętu jest wciąż produkowany. Pierwszy DDG 51 został wprowadzony do służby w 1991 r. Starsze niszczyciele typu Arleigh Burke serii Flight I i II mają oczekiwaną żywotność 35 lat, co oznacza, że okres kampanii pierwszych z nich zbliża się ku końcowi. Dłużej w linii pozostaną jednostki Flight IIA, IIA Restart i II TI (Technology Insertion) – te ostatnie są jeszcze budowane. Rozpoczęto już produkcję wersji Flight III. Pierwszy niszczyciel tej podserii – przyszły USS Jack H. Lucas (DDG 125) – został zwodowany 4 czerwca 2021 r. i trwają na nim testy systemu radiolokacyjnego Raytheon AN/SPY-6(V)1. Przy opracowywaniu najnowszej wersji Arleigh Burke wyczerpano już możliwości adaptacyjne istniejącej platformy. Prawdopodobnie najnowsze wersje DDG 51 pozostaną w służbie do lat 60. Obecnie w kampanii jest 68 jednostek.
Czytaj więcej
W mijającym tygodniu na Morzu Bałtyckim operowały (i wciąż są aktywne) duże okręty nawodne państw NATO, a także Królestwa Szwecji.
Do zasadniczych wad DDG 51 należy brak marginesu SWAP-C (space, weight, power and cooling), czyli w zasadzie wyczerpano możliwości wprowadzenia modernizacji, które wymagają dodatkowej przestrzeni, wyporności, zasilania i chłodzenia. Rozwiązanie tej kwestii w kolejnej dekadzie ma dać właśnie program DDG(X).
