Odbiorcą jest Departament Obrony Stanów Zjednoczonych, który pośredniczy w dostawach zestawów IBCS kupionych przez Ministerstwo Obrony Narodowej RP w ramach programu Wisła.
Produkujące system Integrated Battle Command System (IBCS) zakłady korporacji Northrop Grumman w Huntsville w Alabamie dostarczyły pierwsze stanowisko dowodzenia Engagement Operations Center (EOC) z sześciu zamówionych przez MON w tzw. I fazie programu Wisła.
Stanowiska EOC są uniwersalną konstrukcją, zatem w ramach potrzeb mogą być wykorzystywane do dowodzenia baterią lub batalionem (dywizjonem wg polskiej nomenklatury i struktury organizacyjnej OPL) systemu przeciwlotniczego Integrated Air and Missile Defense (IAMD), którego eksportową konfigurację zamówił MON w programie Wisła. IAMD to wersja rozwojowa (głęboka modernizacja) systemu MIM-104F Patriot, w której próbowano wyeliminować większość zidentyfikowanych słabości tego systemu. Na opublikowanym przez korporację Northrop Grumman zdjęciu widać wyprodukowany dla Polski elektromagnetycznie szczelny kontener, służący jako serwerownia EOC w wersji IBCS dla US Army.
Opublikowane przez korporację Northrop Grumman zdjęcie pokazujące EOC (kontener S-280) dla Polski.
Komunikat prasowy Northrop Grummana wspomina także, że MON „pracuje razem z rządem Stanów Zjednoczonych" nad dostawami sprzętu komputerowego i oprogramowania sterującego pracą IBCS, które będą zainstalowane i w które będą wyposażane stanowiska EOC (szczelne elektromagnetycznie kontenery) dostarczane na podstawie licencji przez polski przemysł obronny. Komunikat Northrop Grummana – poprzez zacytowanie Christine Harbison, czyli wiceprezes i dyrektor generalnej oddziału systemów bojowych i gotowości misyjnej korporacji Northrop Grumman – podkreśla przebadaną w warunkach poligonowych kompatybilność IBCS do działania w trybie Joint All-Domain Command and Control (JADC2), czyli operacyjnej interoperacyjności różnych systemów dowodzenia obroną powietrzną, wykorzystywanych przez poszczególne rodzaje Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, chodzi przede wszystkim o format danych cyfrowych, które mogą być jednocześnie przesyłane i wykorzystywane przez wspomniane systemy dowodzenia w ramach interoperacyjnego wspólnego obrazu sytuacji powietrznej. Każdy z rodzajów sił zbrojnych (US Air Force, US Navy, US Marine Corps) rozwija własne systemy dowodzenia zgodne z JADC2. Wkładem US Army w tę koncepcję jest właśnie IBCS.
