Wojsko Polskie otrzyma nowe śmigłowce. Dokładniej będą to 32 maszyny AW149, produkt włoskiego giganta zbrojeniowego Leonardo, do którego w Polsce należą zakłady PZL-Świdnik.
Wartość umowy, która oprócz samych maszyn zawiera także pakiet logistyczny oraz szkolenie, nie jest znana. Wcześniejsze szacunki, publikowane przez włoskie media, mówiły jednak o kwocie 1,1 mld euro. Dostawy nowych maszyn rozplanowano na 7 lat, a pierwsze z nich, jak zapowiedział Mariusz Błaszczak, trafią do jednostek w 2023 r.
- Pierwsze śmigłowce AW149 trafią na wyposażenie Wojska Polskiego już w przyszłym roku. To bardzo istotne, szczególnie w kontekście wojny, jaka toczy się za naszą wschodnią granicą. Przyśpieszamy modernizację - powiedział po podpisaniu umowy Mariusz Błaszczak.
- Dziś cieszymy się z tego, że sytuacja związana z odtwarzaniem rosyjskiego imperium zła została podczas szczytu NATO w Madrycie nazwana po imieniu. Polska należy do grona liderów Sojuszu, jeżeli chodzi o wydatki na obronność - podkreślał.
AW149
AW149 dla Wojska Polskiego
AW149 (to średnie maszyny o masie startowej ponad 8,5 ton zdolne do transportu kilkunastu żołnierzy desantu z bojowym wyposażeniem) towarzyszy pakiet wsparcia logistycznego (zapas części zamiennych i eksploatacyjnych oraz sprzęt na potrzeby obsługi naziemnej śmigłowców). Producent zapewnia też kompleksowe szkolenie pilotów i personelu technicznego z wykorzystaniem zestawu zaawansowanych symulatorów i wyposażenia szkoleniowego.
MON informuje też, że śmigłowce AW149 mają być konfigurowane w 3 wariantach odpowiadających potrzebom Sił Zbrojnych RP. Wyposażane będą zatem – w zależności od wersji m.in. w systemy obserwacyjne, uzbrojenie strzeleckie, kierowane i niekierowane pociski rakietowe oraz systemy samoobrony przed wrogim namierzeniem i ostrzałem rakietowym. Uzbrojenie, w zależności od wariantu wykorzystania śmigłowca, może być instalowane w kabinie lub na punktach podwieszeń śmigłowca.
Czytaj więcej
Poniedziałkowy komunikat szefa MON Mariusza Błaszczaka, że wojsko w najbliższym czasie podpisze umowy na dostawy m.in. wielozadaniowych śmigłowców wsparcia AW149, zaskoczył korporację technologiczną Leonardo, włoskiego producenta tych 8,5 tonowych maszyn.
Maszyny AW149 wg planów MON będą mogły być wykorzystanie do przerzutu żołnierzy ale też wsparcia ogniowego pododdziałów z powietrza. Śmigłowce w wariancie ewakuacji medycznej mają być przystosowane do poszukiwania i ratownictwa w warunkach bojowych oraz transportu towarów i zaopatrzenia.
Unikalna oferta
Tylko 5,90 zł/miesiąc
Atut krajowej produkcji
Grupa Leonardo już dawno temu przekonywała polskie MON do korzyści jakie dałoby przeniesienie produkcji wielozadaniowego śmigłowca AW149 do PZL Świdnik. Ulokowanie centrum końcowego montażu średnich maszyn wsparcia bojowego w kraju otworzyłby nowe możliwości przed lubelską firmą – argumentowano. A mówiąc wprost przybliżyłby fabrykę w Świdniku do roli centrum produkcyjnego nowego, wojskowego śmigłowca.
Do dziś, zwłaszcza po doświadczeniach covidowych i obecnych - wynikających z wojny w Ukrainie - nie straciły na sile argumenty, że w trudnych kryzysowych czasach zawsze bezpieczeństwo kraju zyskuje, jeśli sprzęt i broń wytwarzana jest na miejscu, do tego z gwarancją suwerennego jej wykorzystania.
Polska planuje zakupić 32 śmigłowce wsparcia bojowego AW149.
Kompozytowe materiały, szybki serwis
Dziś, mimo upływu lat, wiropłat Leonardo mieszczący na pokładzie oprócz dwuosobowej załogi kilkunastu żołnierzy desantu z pełnym bojowym wyposażeniem nie utracił wielu swoich zalet. Przede wszystkim jest konstrukcją nowej generacji, która nowoczesnością rozwiązań może rywalizować z europejską czy amerykańską konkurencją.
Zastosowanie lekkich kompozytów do budowy maszyny zapewnia AW149 osiągi wyższe niż te którymi chwali się np. porównywalny wielkością mielecki wiropłat S70i Black Hawk. Włoski helikopter od początku był projektowany tak aby usprawnić naprawy i bieżący serwis. Błyskawiczną obsługę umożliwia łatwy dostęp do kluczowych mechanizmów i podzespołów napędu, przeglądy zaprogramowano według cywilnych standardów wydłużając przy tym – niekiedy wielokrotnie - okresy eksploatacji ważnych, zaawansowanych technologicznie komponentów śmigłowca.
