To m.in. dlatego program „Narwi" skonstruowano w oparciu o założenie, że zagraniczni partnerzy przemysłowi – przede wszystkim MBDA UK spełnią rolę poddostawców sprzętu: wyrzutni, rakiet , komponentów do ich budowy i niezbędnego know-how -produkcyjnego i serwisowego - które Brytyjczycy wniosą do konsorcjum PGZ-Narew, skupiającego kilkanaście naszych rodzimych firm.
Zaczynamy od montażu
Plan jest taki, że już pierwsze dostawy komponentów i transfery technologii do krajowego przemysłu mają budować w nim nowe kompetencje. Uzgodnienia z MBDA UK są oczywiste: na początku do Polski wysyłane będą te elementy broni, których nie potrafi wytworzyć polska zbrojeniówka. Potem, sukcesywnie, zakres dostarczanych z Wysp części będzie zmniejszany i zastępowany licencyjnymi, polskimi produktami. Do ich samodzielnego wytworzenie partnerzy z MBDA UK dostarczą załogom polskich zakładów odpowiedniej wiedzy, także tej dotyczącej późniejszej obsługi i serwisowania wyrzutni iLauncher i precyzyjnych, wystrzeliwanych z naziemnych stanowisk pocisków CAMM- ER ( o zasięgu ponad 40 km). Zapewne zwieńczeniem długiego procesu stopniowego rozwijania rakietowych kompetencji w wielu firmach PGZ będzie budowa ze znaczącym polskim udziałem FCM – Future Common Missile czyli pocisku o zasięgu ponad 100 km, najpotężniejszego w rodzinie CAMM. Licencyjne pociski, polskie radary i pojazdy
Pierwsze zamówienie wartości 20,4 mld zł przewiduje dostarczenie artylerzystom obrony powietrznej RP 138 wyrzutni i 1000 precyzyjnych rakiet ziemia powietrze. Optymistycznie założono, że w pierwszym etapie dostaw – w latach 2027-2035 wkład polskiego przemysłu w produkcję broni przekroczy 50 proc. Z czasem ten rodzimy wkład w wytworzenie systemu „Narew" ma się zwiększać by sięgnąć nawet 90 proc – szacuje Tomasz Dmitruk ekspert i analityk militarny. W swych analizach Dmitruk zaznacza, że w końcowym rachunku uwzględnione zostaną również m.in. integrowane z tarczą powietrzną krótkiego zasięgu za pomocą systemu dowodzenia IBCS (prod. Northrop Grumman) polskie stacje radiolokacyjne Sajna, „ciche" radary P-18 PL a także Systemy Pasywnej Lokacji SPL (produkty stołecznego PIT Radwaru) czy dostarczane przez inne spółki PGZ mobilne węzły łączności (MCC), kontenerowe kabiny dowodzenia, podwozia Jelcza czy pojazdy rozpoznawcze z głowicami obserwacyjnymi z warszawskiego PCO. To zresztą niejedyni członkowie konsorcjum PGZ- Narew. Są w nim a także HSW, Wojskowe Zakłady Łączności nr 1, grudziądzkie WZU, WZE, ZM Tarnów czy potentaci tacy jak rakietowo – amunicyjne, skarżyskie Mesko.
Skok technologiczny
Prezes PGZ Sebastian Chwałek nie ma wątpliwości, że właśnie wystartował największy i chyba najkosztowniejszy po wojnie - bo wart 54 mld zł - program budowy systemu obrony przeciwlotniczej.
- Tarcza powietrzna „Narew", która będzie komplementarna dla systemu „Wisła", skalą zdominuje przyszłe pole walki i obronę polskiego nieba. Zaś wieloletni program inwestycyjny związany z tym programem to wielka szansa na od dawna oczekiwany skok technologiczny zbrojeniówki – przewiduje szef PGZ.
