Poduszkowiec LCAC 101 i kolejne jednostki seryjne powstają w ramach programu SSC (Ship to Shore Connector, pol. łącznik okręt-brzeg) zainicjowanego na początku tego stulecia. Ma on duże znaczenie dla Marynarki Wojennej i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych Ameryki. Obecnie US Navy eksploatuje 72 seryjne poduszkowce starszego typu LCAC (Landing Craft Air Cushion) i egzemplarz doświadczalny. Te amfibijne poduszkowce desantowe z obwodową poduszką powietrzną służą do transportu techniki wojskowej, żołnierzy, sprzętu i ładunków pomiędzy okrętem desantowym a lądem, w tym nieprzygotowanym brzegiem (plażą).
W ramach pierwszej fazy testowania współpracy SSC z okrętem desantowym zweryfikowano wymagania użytkownika, wykonując wiele wejść i wyjść z pokładu dokowego USS Carter Hall typ Harpers Ferry. Nowe poduszkowce są budowane w podobnej konfiguracji, wymiarami i prześwitami jak starsze typu LCAC, zapewniając kompatybilność z istniejącymi okrętami amfibijnymi wyposażonymi w doki do transportu pływających środków transportowych. Wprowadzono natomiast szereg innych udoskonaleń.
Test wykonany w oparciu o ośrodek Naval Surface Warfare Center Panama City Division był zwieńczeniem miesięcy przygotowań. Próba miała również akcent historyczny, ponieważ w Panama City na Florydzie znajduje się Centrum Doskonalenia Pojazdów na Poduszce Powietrznej Marynarki Wojennej (US Navy Air Cushion Vehicle Center of Excellence), mające na koncie pierwsze w historii operacje na pokładzie dokowym, które miały miejsce koło Panama City w 1985 r., pomiędzy starym LCAC 01 a USS Whidbey Island (LSD 41).
Wraz z niedawną dostawą LCAC 103 do US Navy i jego przebazowaniem do NSWC Panama City, program wszedł obecnie w etap produkcji seryjnej i obejmuje jednostki LCAC 104-116. Dostawa czterech kolejnych poduszkowców jest zaplanowana jeszcze w tym roku kalendarzowym.
