MON odpowiada na interpelacje dotyczące umowy na zakup uzbrojenia w Republice Korei

Odpowiedzi sygnował sekretarz stanu w MON Wojciech Skurkiewicz, natomiast publikacja odpowiedzi przez Kancelarię Sejmu miała miejsce 9 sierpnia.

Chronologiczne pierwsza interpelacja została skierowana do MON 1 czerwca, a jej autorem był Paweł Krutul z Koalicyjnego Klubu Poselskiego Lewicy i dotyczyła kwestii liczby czołgów K2 Black Panther planowanych do zakupu oraz terminu ich pierwszych dostaw. W odpowiedzi wiceminister Skurkiewicz napisał: Uprzejmie informuję, że terminy oraz liczba planowanych do pozyskania koreańskich czołgów rodziny K2 zostaną określone w efekcie negocjacji ze stroną koreańską, z uwzględnieniem bieżących oraz perspektywicznych potrzeb Sił Zbrojnych RP, kosztów pozyskania oraz dostępności czołgów i możliwości produkcyjnych podmiotów przemysłowych.

W ostatnich dniach minister Mariusz Błaszczak poinformował, że pierwszych 180 wozów ma zostać dostarczonych w latach 2022-2023 i mają trafić do pododdziałów 16. Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. Będą m.in. stanowić uzbrojenie nowego batalionu czołgów, który ma być sformowany w Ostródzie i wejść w skład 20. Bartoszyckiej Brygady Zmechanizowanej.

Dodatkowo, w odpowiedzi na pytania posła Pawła Bejdy z Klubu Parlamentarnego Koalicja Polska, dodał, że: Prowadzone (równolegle do opracowywanego przez konsorcjum, którego liderem jest Huta Stalowa Wola S.A. polskiego BWP BORSUK) ze stroną koreańską rozmowy dotyczą nie tylko pozyskania czołgów rodziny K2, ale również kwestii współpracy przemysłowej oraz transferu technologii, który polegałby nie tylko na utworzeniu na terytorium Polski bazy serwisowej, ale również mógłby wiązać się z włączeniem polskich wykonawców w łańcuchy dostaw koreańskiego producenta. Zakres współpracy ze stroną koreańską zostanie określony w odpowiednich dokumentach.

Poza kwestią czołgów drugim palącym problemem obejmującym zainteresowanie posłów jest kwestia potencjalnego zakupu w Republice Korei gąsienicowych bojowych wozów piechoty K21 Redback. W tym przedmiocie do MON wypłynęły dwie poselskie interpelacje, których autorami byli Marcin Kierwiński z Klubu Parlamentarnego Koalicja Obywatelska i Paweł Bejda z Klubu Parlamentarnego Koalicja Polska. W tych przypadkach odpowiedzi są następujące: Pozyskanie różnych typów sprzętu wojskowego opartego na platformie gąsienicowej, zgodnie z wymaganiami Sił Zbrojnych RP, znajduje swoje odzwierciedlenie w „Planie Modernizacji Technicznej na lata 2021-2035 z uwzględnieniem 2020 roku". Prowadzone ze stroną koreańską rozmowy dotyczą nie tylko pozyskania, równolegle do polskiego BWP BORSUK, komplementarnego rozwiązania, ale są związane również z kwestiami współpracy przemysłowej oraz transferem technologii, który polegałby nie tylko na utworzeniu na terytorium Polski bazy serwisowej, ale również mógłby wiązać się z włączeniem polskich wykonawców w łańcuchy dostaw koreańskiego producenta. Zakres współpracy ze stroną koreańską zostanie określony w umowach międzyrządowych oraz umowach o współpracy przemysłowej.

Dodatkowo Wojciech Skurkiewicz pisze: Uprzejmie informuję, że obecna sytuacja związana ze środowiskiem bezpieczeństwa w regionie Europy Centralnej i Wschodniej, stawia przed resortem obrony narodowej ogromne wyzwania w zakresie zwiększenia zdolności odstraszania, a co za tym idzie - zapewnienia jak największego poziomu bezpieczeństwa Polek i Polaków, poprzez podniesienie potencjału obronnego Sił Zbrojnych RP w jak najkrótszej perspektywie czasowej. Jednocześnie, należy zauważyć, że proces modernizacji technicznej, którego celem jest zapewnienie wymaganych zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP, jest również szansą, ale i wyzwaniem dla polskiego przemysłu obronnego. Krajowy przemysł stanowi zawsze wariant pierwszego wyboru dla resortu obrony narodowej w procesie określenia możliwości i kierunków pozyskania sprzętu wojskowego. Niemniej jednak, harmonijny rozwój wymaganych zdolności wskazuje również na potrzebę dywersyfikacji kierunków pozyskania sprzętu, w związku z faktem, że w aktualnej ofercie polskich podmiotów przemysłowych nie są dostępne, w krótkich terminach, wszystkie planowane do pozyskania przez Siły Zbrojne RP wyroby, a uruchomienie nowych prac rozwojowych, mających na celu opracowanie spełniającego wymagania wojska sprzętu, jest nie tylko czasochłonne, ale również obarczone ryzykiem niepowodzenia poszczególnych projektów.

W związku z powyższym jest przewidywana równoległa realizacja zadań związanych z pozyskaniem dwóch typów bojowych wozów piechoty (BWP), tj. lżejszego, pływającego BWP BORSUK oraz cięższego BWP, co pozwoli dokonać skutecznej, generacyjnej wymiany starzejącej się postsowieckiej techniki, niespełniającej wymagań współczesnego pola walki, znajdującej się na wyposażeniu wojsk zmechanizowanych, czyli BWP-1. Wprowadzenie równolegle na wyposażenie Sił Zbrojnych RP dwóch nowoczesnych BWP, zdolnych do realizacji różnych zadań, z uwagi na ich konstrukcję i przeznaczenie, należy rozpatrywać przede wszystkim w kontekście wyraźnego i dynamicznego wzrostu zdolności operacyjnych w perspektywie 10 lat. Co istotne, nie będzie przekładało się to na wprowadzenie ograniczeń związanych z zamówieniami skierowanymi do polskiego przemysłu w zakresie BWP BORSUK, który pozostaje priorytetem modernizacyjnym wojsk zmechanizowanych. Jest to związane m.in. z faktem, że planowany wzrost liczebności Sił Zbrojnych RP przełoży się na rozbudowę struktur organizacyjnych i zwiększenie zapotrzebowania na poszczególne grupy asortymentowe sprzętu wojskowego, w tym BWP, środki rozpoznania czy wyposażenie wchodzące w skład wojsk rakietowych i artylerii.

Zawarta 27 lipcu umowa ramowa nie obejmuje projektu zakupu bojowych wozów piechoty AS21 Redback firmy Hanwha Defense. Nie można jednak wykluczyć, że kwestia zakupu tych wozów pojawi się przy okazji kolejnych rozmów z przemysłem południowokoreańskim. Niemniej resort obrony jasno podtrzymuje pełne wsparcie dla realizacji programu NBPWP Borsuk.

Przemysł obronny