Według doniesień medialnych, formalne wprowadzenie jednostki do służby zaplanowano na 15 sierpnia tego roku. Lotniskowiec został zamówiony przez Ministerstwo Obrony Indii w 2004 r., a formalne położenie stępki miało miejsce 28 lutego 2009 r. Wodowanie odbyło się 12 sierpnia 2013 r. Próby morskie okręt rozpoczął w sierpniu 2021 r. Koszt budowy Vikranta w 2020 r. oceniano na ponad 3 mld dolarów.
Nowy indyjski lotniskowiec ma 262 m długości i 62 m szerokości. Wypiera około 45 000 ton. Napęd stanowią cztery turbiny gazowe General Electric LM2500+ o łącznej mocy 80 MW poruszające dwie śruby. Jednostka ma rozwijać prędkość 30 węzłów i mieć zasięg 8000 mil morskich. Uzbrojenie stałe lotniskowca obejmuje: system obrony przeciwlotniczej Israel Aerospace Industries Barak-8 (64 pociski w dwóch wyrzutniach pionowych), cztery 76 mm armaty uniwersalne Leonardo Oto Melara Super Rapid i cztery 30 mm armaty obrony bezpośredniej AK-630. Zasadniczym środkiem obserwacji technicznej jest system radiolokacyjny IAI Elta EL/M-2248 MF-STAR. Ponadto lotniskowiec ma m.in. radar trójwspółrzędny Leonardo RAN-40L, system walki elektronicznej DRDO Shakti i wyrzutnie środków zakłócających. System zarządzania walką dostarczyła prywatna firma Tata Power Strategic Engineering Division.
Obecnie największą niewiadomą pozostaje kwestia grupy lotniczej, mającej liczyć 36-40 statków powietrznych. Lotniskowiec został zaprojektowany według koncepcji STOBAR, co oznacza start z wykorzystaniem własnego napędu samolotów, który wspiera skocznia ski-jump w dziobowej części jednostki. Jeszcze niedawno zakładano, że fundamentem grupy będą wielozadaniowe samoloty rosyjskiej produkcji MiG-29K, jednak władze indyjskie nie są zadowolone ze współpracy z Rosją i prowadzą postępowanie konkursowe, które w niedalekiej przyszłości ma wyłonić dostawców nowych myśliwców morskich – w grze są francuska firma Dassault Aviation (Rafale M) i amerykański Boeing (F/A-18E/F Super Hornet). Uzupełnieniem samolotów wielozadaniowych będą śmigłowce pokładowe: Lockheed Martin MH-60R Seahawk do zwalczania okrętów podwodnych (cztery) i wielozadaniowe HAL Dhruv NUH (dwa) oraz wczesnego ostrzegania radiolokacyjnego Ka-31 (cztery).
