Budowa „cyfrowej” fregaty rozpoczęta

Wśród gości byli minister sił zbrojnych Republiki Francuskiej Florence Parly, przedstawiciele Delegatury Generalnej Uzbrojenia paryskiego resortu obrony, prezes Zarządu Naval Group Hervé Guillou, jak też delegacje wojskowe z Grecji, Nowej Zelandii i Polski. Nasz kraj reprezentowali attaché obrony przy Ambasadzie RP w Paryżu płk Marek Kurkowicz, jego zastępca ppłk Dariusz Pita i dyrektor Naval Group Polska Janusz Przyklang.

Sylwetka fregaty wycięta palnikiem plazmowym ze stali okrętowej. Od prawej stoją: Hervé Guillou, Florence Parly i wadm. Nikolaos Tsounis. Fot./Tomasz Grotnik.

Foto: radar.rp.pl

Przyszły „Amiral Ronarc’h” nie będzie miał, na podobieństwo większych fregat budowanych w ostatnim czasie, ładowni misyjnej. Nie będzie przewoził kontenerów i ratował ofiar klęsk żywiołowych. Czyli po staremu? Nic bardziej mylnego.

Cyfrowa fregata

Okręty powstające w ramach programu FDI, czyli fregaty obronno-interwencyjnej, będą uzupełniały większe i droższe jednostki typów „Horizon” i FREMM. Zgodnie z założeniami francuskiej polityki obronnej w 2030 r. Marine nationale miała w linii 15 okrętów pierwszej rangi. Choć FDI będą wypierać około 4000 ton, dzięki zaawansowanej technice i uzbrojeniu trafią na prestiżową listę jednostek pierwszoliniowych o wyporności powyżej 6000 ton. Pierwszy z nich zostanie przekazany flocie w 2023 r.

Czytaj także: Nowa era sił podwodnych Francji

Francuzi określają je „pierwszymi fregatami cyfrowymi”. Biorąc pod uwagę stopień ich skomupteryzowania oraz integracji systemów bojowych, to coś więcej niż slogan reklamowy. „Amiral Ronarc’h” i spółka otrzymają system kierowania walką o nowej architekturze, którego dwoma rdzeniami będzie para, odseparowanych na wypadek uszkodzeń okrętu, central danych z 10 serwerami każda i system CyMS zawiadujący i zabezpieczający to podatne na ataki środowisko cybernetyczne.

Wraz z tym zniknie problem z mnogością dostawców oprogramowania, podsystemów i systemów. W ten sposób zniknie problem utrzymania okrętu w gotowości do użycia oraz zmniejszy podatność na ataki hakerskie. Ułatwione będzie aktualizowanie oprogramowania i środowisk pracy poszczególnych podsystemów. Porównując obrazowo, niczym aplikacji w smartfonie.

Czytaj także: Najnowszy francuski okręt podwodny zwodowany

Zawiadywaniem uzbrojeniem i systemami obserwacji technicznej zajmą się operatorzy w bojowym centrum informacyjnym w module masztowym PSIM. Zobaczą oni na nich syntetyczną informację wytworzoną na podstawie danych z różnych czujników okrętu i ośrodków zewnętrznych, przez system kierowania walką SETIS w nowej wersji. Zapewnią to 20 milionów linii kodu oprogramowania i komputery o dużej mocy obliczeniowej.

Tak będzie wyglądał „Amiral Ronarc’h”. Fot./Naval Group.

Foto: radar.rp.pl

Oprócz zasadniczego centrum informacyjnego będzie jeszcze jedno, skromniejsze, ale bardziej dopasowane do neutralizacji jednych z najniebezpieczniejszych dziś zagrożeń – asymetrycznych. Do specjalnie zaaranżowanej sali nad głównym centrum informacyjnym spłyną dane z dzienno-nocnych systemów optycznych. To one odpowiadają za obserację tego, co dziele się przy okręcie, ale i w pewnej odległości od niego. Stamtąd też będzie używane uzbrojenie, również niezabijające, do neutralizacji zagrożenia. Jednak FDI to nie tylko nowości komputerowe.

Nie tylko cyberprzestrzeń

Nowością jest też kadłub z dziobem o ujemnym skosie. Widzieliśmy już taki na wielkich amerykańskich niszczycielach typu „Zumwalt”, ale na znacznie mniejszej jednostce – nie. Symulacje komputerowe i badania modelowe pozwoliły zaprojektować optymalny pod względem hydrodynamicznym kadłub.

W przeciwieństwie do klasycznego nie wytwarza silnych przyspieszeń pionowych na fali. W ten zposób zminimalizowano związane z nimi negatywne konsekwencje dla mechanizmów okrętu, jak i dla załogi.

Czytaj także: Normandie dostarczona Marine nationale

Prędkość dzięki silnikom wysokoprężnym wyniesie 27 węzłów. Jest to niezły wynik dla 122-metrowego okrętu.

Fregaty FDI na etapie projektowym przystosowano do operowania tak z konwencjonalnymi śmigłowcami, jak i dronami. Hangar ma wydzieloną strefę dla 700-kilogramowego wiropłata bezzałogowego. Będzie ona stanowił „pozahoryzontalne oczy” okrętu i alarmował o niebezpieczeństwach, czy naprowadzał uzbrojenie.

Uzbrojenie „Amiral Ronarc’h” stanowić będzie włoska armatę kalibru 76 mm oraz dwie armaty Narwahl 20 mm. Obronę przeciwlotniczą zapewnią pociski przeciwlotnicze Aster 15 i dalekosiężne Aster 30. Okręt uzbrojony będzie także w rakiety przeciwokrętowe Exocet w najnowszej cyfrowej wersji Block 3C. Do zwalczania celów pod powierzchnią posłużą wyrzutnie torped MU90, używanych również w Polsce. 

Czytaj także: Serwisowy kontrakt Naval Group

Na wyposażeniu znadzie się także śmigłowiec NH90 Caïman, bezzałogowiec powietrzny VSR-700.

„Amiral Ronarc’h”. Fot./Naval Group.

Foto: radar.rp.pl

Inną bardzo ważną nowością jest radar Seafire, którego cztery nieruchome panele trafią na wspomniany maszt PSIM. Dzięki niemu zdolności wykrywania i zwalczania nadlatujących rakiet oraz samolotów wzrosną nawet w porównaniu do większych FREMM-ów.

Załogę utworzy 111 ludzi, 14 dalszych będzie obsługiwać śmigłowiec.

Hit eksportowy?

Trudno dziś wyrokować, czy tak zaawansowany okręt znajdzie zwolenników zagranicą. Szczególnie wśród konserwatywnych użytkowników. Z drugiej strony „czterotysięczniki” zyskują popularność w klasie fregat. Dzięki postępowi technicznemu i miniaturyzacji mogą coraz więcej, a przecież od większych braci są tańsze – choć nie tanie – w zakupie i w eksploatacji.

Przykładem jest udany niemiecki typ MEKO A200. Ciekawostką zaś fiński program Laivue 2020, w ramach którego Helsinki kupią cztery jednostki o wyporności około 3800 ton.

Czytaj także: Guillou: Oferta Naval Group to nie tylko okręty

Formalnie będą to korwety, ale niewiele masy im brakuje do modeli francuskich i niemieckich. Ciekawostka fińska polega w głównej mierze na tym, że kraj bałtycki zrezygnował z małych okrętów uderzeniowych, jak nasze Orkany, i przesiada się na „korweto-fregaty”. A co z naszym Miecznikiem?

No właśnie, MON w nowym Planie Modernizacji Technicznej podtrzymuje chęć procedowania programu pozyskania bojowych okrętów nawodnych. Od Miecznika – 2000- tonowej korwety – chyba już odeszliśmy, ale czy stać na 6000 ton elektroniki i uzbrojenia? „Czterotysięczniki” wydają się być sensowną alternatywą.