Warty około miliarda dolarów program ma objąć m.in. modernizację systemów łączności oraz transmisji danych, jednakże zakres prac jak na razie nie został sprecyzowany. Niewykluczone, że modernizacja może też dotyczyć silników. Sojusz Północnoatlantycki planuje użytkowanie floty E-3A przynajmniej do 2035 r.
Pierwszy egzemplarz E-3A znalazł się w wyposażeniu tzw. komponentu powietrznego systemu wczesnego ostrzegania i kontroli powietrznej NATO (NAEW&C Force) na początku 1982 r. Główna baza operacyjna komponentu mieści się niedaleko niemieckiej miejscowości Geilenkirchen. Pełną gotowość operacyjną komponent osiągnął pod koniec 1988 r. w sile dwóch dywizjonów dysponujących 18 samolotami tego typu.