Powyższe zadanie, znane jako Lightning Aircraft Carrier, zrealizowano w okresie 30 marca – 8 kwietnia z udziałem śmigłowcowca desantowego USS Tripoli (LHA 7).
W ramach praktycznego sprawdzenia koncepcji na pokład jednostki przebazowano 20 wielozadaniowych samolotów bojowych skróconego startu i pionowego lądowania Lockheed Martin F-35B Lightning II, należących do 3. Skrzydła Lotnictwa Korpusu Piechoty Morskiej, 211. i 225. dywizjonów myśliwskich oraz 1. dywizjonu szkolenia operacyjnego i ewaluacji US Marine Corps. W czasie ich pobytu na pokładzie okrętu, zrealizowano intensywny program lotów, który miał symulować udział w pełnoskalowym konflikcie zbrojnym. Wnioski mają zostać wykorzystane w przyszłości przy formowaniu docelowego składu grup lotniczych śmigłowcowców desantowych US Navy.
Obecnie jednostki tej klasy zabierają mieszaną grupę statków powietrznych, która obejmuje 4÷6 samolotów F-35B, 12 samolotów transportowych pionowego startu i lądowania Bell/Boeing MV-22B Osprey, 4÷6 ciężkich śmigłowców transportowych Sikorsky Lockheed Martin CH-53E/K King Stallion i ok. 8 śmigłowców bojowych Bell AH-1Z Viper lub wielozadaniowych Bell UH-1Y Venom. Możliwość efektywnego wykorzystania znacznej liczby F-35B sprawia, że okręty typów America lub Wasp mogą skutecznie wspierać zasadnicze jednostki lotnicze amerykańskiej floty – lotniskowce floty typów Nimitz i Ford, na których możliwe jest bazowanie także wielozadaniowych samolotów bojowych klasycznego startu i lądowania (z użyciem katapult startowych oraz systemu lin hamujących).
Samoloty wielozadaniowych skróconego startu i pionowego lądowania Lockheed Martin F-35B Lightning II na pokładzie USS Tripoli.
Dotychczas US Navy wprowadziła do służby dwa śmigłowcowce typu America (USS America i USS Tripoli). Obydwa zostały zbudowane w wersji Flight 0, która jest przystosowana do bazowania liczniejszej pokładowej grupy lotniczej – na etapie projektu zrezygnowano z garaży pojazdów lądowych i kadłubowego doku dla środków amfibijnych wraz z niezbędną infrastrukturą. Dzięki temu powiększono przestrzeń hangaru oraz magazynów paliwa i amunicji. Pierwsze doświadczenia zaowocowały jednak zmianą koncepcji budowy kolejnych okrętów, stąd trzecia jednostka serii – przyszły USS Bougainville – powstaje na bazie zmodyfikowanego projektu Flight I, która obejmuje ponowne ograniczenie przestrzeni magazynowej i hangarowej kosztem doku oraz garaży dla pojazdów lądowych.
