Dziesiąta niemiecka korweta, przyszła Lübeck (F 269), podobnie jak cztery poprzednie okręty drugiej serii typu K130, budowana jest przez konsorcjum celowe ARGE K130. Tworzą je: Fr. Lürssen Werft GmbH Co. KG (lider, obecna nazwa Naval Vessels Lürssen - NVL), thyssenkrupp Marine Systems GmbH i German Naval Yards Kiel GmbH. Stocznie należące do tych spółek podzieliły proces budowy między swoje zakłady. W ramach tej decentralizacji przednie części korwet produkują stocznie Lürssen w Vegesack (dwie) i German Naval Yards Kiel w Kilonii (trzy), zaś wszystkie „połówki" tylne NVL Peene-Werft w Wolgaście. Gotowe kawałki kadłubów są holowane do hamburskiej stoczni NVL Blohm+Voss, w której są łączone w całość w krytym doku. Tam też okręty są wodowane i wyposażane.
Obecnie w Hamburgu trwają przygotowania do prób morskich prototypowej Köln (F 265), której przekazanie Deutsche Marine ma nastąpić w pierwszym kwartale przyszłego roku. Wyposażana na wodzie jest też druga ‒ Emden (F 266). Montaż Karslruhe (F 267) jest w zaawansowanym stadium, zaś stępkę czwartej ‒ Augsburg (F 268) położono w lipcu ubiegłego roku.
Model korwety K130 drugiej transzy.
Korwety typu K130 drugiej serii będą niemal takie same jak ich poprzedniczki. Zmiany obejmą niektóre sensory, np. system radiolokacyjny Hensoldt TRS-4D wraz z interrogatorami system identyfikacji bojowej "swój-obcy" MSSR 2000I zastąpi starszy model TRS-3D. Nowsza będzie też armata ‒ na pierwszej serii zainstalowano działa Leonardo Oto Melara Compact, zdjęte ze ścigaczy rakietowych typu 143, które zastąpiły korwety K130, i wyremontowane. Teraz będą to nowo wyprodukowane Super Rapid. Ponadto korwety obydwu serii zostaną zintegrowane z trzema systemami wiropłatów bezzałogowych Sea Falcon. Rdzeniem każdego z nich będą śmigłowce bezzałogowe UMS Skeldar V-200, zaś ograniczona liczba systemów spowoduje konieczność ich przenoszenia na okręty pełniące określone misje.
Korweta Lübeck odziedziczy nazwę po ‒ również ostatniej w swojej serii ‒ fregacie typu 122. 17 stycznia bieżącego roku Lübeck (F 214) opuściła swój port macierzysty w Wilhelmshaven, aby po raz ostatni dołączyć do Stałej Grupy Morskiej NATO 2 (SNMG 2) na Morzu Egejskim. Po zakończeniu misji 32-letnia fregata zostanie przygotowana do wycofania z eksploatacji.
