Zapytany o całą sytuację dodał, że Stany Zjednoczone otrzymały od Egiptu informację, że kraj ten ma świadomość sytuacji. Władze w Kairze wiedzą, że w przypadku kontynuowania procedury zakupu samolotów Su-35 z Rosji sankcje są nieuniknione. Popmeo ponadto nadzieję, że nie będzie konieczności sięgnięcia po te instrumenty i że Egipt zdecyduje się zrezygnować z tej transakcji.
CAATSA amerykańską dźwignią geopolityczną
Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) to element prawa federalnego, który został zatwierdzony przez obie izby amerykańskiego parlamentu niemal jednogłośnie. Prezydent Donald Trump podpisał ustawę 2 sierpnia 2017 r.
Od tego czasu daje ona dodatkową dźwignię Amerykanom i pozwala wprowadzać sankcje gdy zagrożone są interesy kraju. Przejawem tego może być m.in. wspieranie przeciwników Stanów Zjednoczonych poprzez realizowanie u nich zakupów uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
W ostatnim czasie Amerykanie zdecydowali się sięgnąć po to rozwiązanie w przypadku takich państw jak Iran, Korea Północna czy Rosja. Nadal niewyjaśniona jest sprawa Turcji, która zdecydowała się na zakup rosyjskich systemów obrony powietrznej S-400. Decyzja postawiła pod znakiem zapytania udział Ankary w programie Joint Strike Fighter (F-35 Lightning II). Zagadka pozostają również Indie, które znaczną część swego uzbrojenia kupują w Rosji.
Specyficzna sytuacja z zamówieniem Su-35 przez Egipt
Egipt jest jednym z największych użytkowników amerykańskich samolotów myśliwskich F-16. Samoloty stanowią podstawę odrzutowego lotnictwa bojowego tego kraju.
Pierwszym sygnałem o zmianach, jakie mają miejsce w Egipcie, było podpisanie umowy na zakup 46 samolotów myśliwskich MiG-29. 40 maszyn w jednomiejscowej wersji MiG-29M i 6 dwumiejscowych MiG-29M2.
Po tej decyzji nie doszło jednak do sięgnięcia po CAATSA. Być może Amerykanie uznali, że zakup ten nie stanowi poważniejszego zagrożenia dla ich interesów. Dopiero decyzja o zakupie nie mniej niż 20 samolotów myśliwskich Su-35 spowodowała przekroczenie przez Egipt akceptowalnego przez Stany Zjednoczone poziomu dywersyfikacji dostaw.
Tradycyjny partner
W przypadku Egiptu, poza Stanami Zjednoczonymi, tradycyjnym partnerem kraju w przypadku zakupu odrzutowych samolotów bojowych jest Francja. Egipt posiada flotę samolotów Mirage w różnych odmianach. Obecnie kończy także odbiór samolotów myśliwskich Rafale (8 jednomiejscowych EM i 16 dwumiejscowych DM). Są to najnowsze maszyny, jakie posiada w w swoim arsenale.
Póki co z Paryża nie dobiegają żadne głosy na temat ewentualnych sankcji. Nie mówi się również o potencjalnym zagrożeniu dla francuskich systemów obronnych.
Taka sytuacja może wynikać z faktu zazwyczaj poprawnych stosunków jakie mają Francuzi z Rosją oraz z dość dużej odległości jaka dzieli oba kraje. W związku z tym ewentualna próba poznania tajników ich najnowszych odrzutowych samolotów bojowych przez Rosjan może nie stanowić aż takiego problemu i nie być odczytywana jako istotne osłabienie bezpieczeństwa państwa.
Bolączka współczesnej broni
W czasach gdy sprzęt wojskowy sprowadzał się do niemal czysto mechanicznych rozwiązań, zagrożenia wynikające z poznania jego tajników były mniejsze. Współcześnie sytuacja jest zupełnie inna. Samoloty to w zasadzie skorupy naszpikowane elektroniką i można je porównać do latających komputerów. Amerykanie co prawda pilnie strzegą kodów źródłowych do swoich systemów, ale do poznania pewnych cech samolotów nie są one niezbędne. Egipt mając w swoim arsenale Su-35 będzie musiał korzystać ze wsparcia technicznego Rosji, co siłą rzeczy przełoży się na możliwość bezpośredniego podglądania sprzętu amerykańskiego, jaki znajduje się w tym kraju.
Idąc dalej, jedynie kwestią czasu stają się symulowane walki powietrzne pomiędzy egipskimi F-16, a Su-35. Dla Rosjan byłaby to prawdziwa kopalnia wiedzy.
Z punktu widzenia bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych, które od dawna opiera się na przewadze technologicznej, która w ostatnim czasie znacząco zmalała, sankcje na Egipt jako środek nacisku są naturalnym krokiem jaki może podjąć amerykańska administracja.
