Największy włoski okręt rozpoczął próby morskie

Ministerstwo Obrony Republiki Włoskiej poinformowało, że 12 sierpnia br. ze stoczni koncernu Fincantieri w Muggiano koło La Spezii w pierwsze próby morskie wyszedł włoski wielozadaniowy okręt desantowy-dok Trieste (L 9080).

Publikacja: 31.08.2021 14:27

Największy włoski okręt rozpoczął próby morskie

Foto: Trieste (L 9080). Nowy włoski wielozadaniowy okręt desantowy-dok po wyjściu w morze. Zwraca uwagę rampa startowa dla samolotów skróconego startu i lądowania. Fot./MO Włoch.

Opóźnione nieco przez pandemię testy tej jednostki mają trwać ponad rok. Zweryfikować mają założenia konstrukcyjne oraz sprawdzić funkcjonowanie systemów okrętowych. Także wyposażenia elektronicznego i uzbrojenia okrętu. Planuje się, że włoska flota otrzyma desantowiec w czerwcu 2022 r. i stanie się wówczas największym okrętem Marina Militare.

Program modernizacji Marina Militare

Budowa uniwersalnego okrętu desantowego UAM (Unità anfibia multiruolo) była przewidziana w programie rewitalizacji floty (Programma di Rinnovamento Navale) przyjętym przez włoski parlament w maju 2015 r. Na program przeznaczono dodatkowe środki z budżetu państwa w wysokości 5,428 mld euro.

Czytaj także: Nowe patrolowce dla Marina Militare

Oprócz budowy desantowca program ten przewidywał budowę siedmiu (z opcją na kolejne trzy) pełnomorskich patrolowców wielozadaniowych typu PPA. Są to w istocie wielozadaniowe fregaty rakietowe.

Program zakładał również budowę dużego zaopatrzeniowca floty (Unità di supporto logistico) – Vulcano (A 5335) oraz dwóch szybkich jednostek wielofunkcyjnych dla sił specjalnych typu UNPAV (Unità Navale Polifunzionale ad Alta velocità).

F-35B na pokładzie Trieste

Już po zatwierdzeniu programu Marina Militare zdecydowała, że okręt ten poza pełnieniem funkcji jednostki desantowej, będzie nosicielem samolotów pionowego startu Lockheed Martin F-35B Lightning II. Konsekwencją tej i innych zmian w stosunku do projektu wstępnego był wzrost jego wyporności z 20 000 do 33 000 t. Długość kadłuba wzrosła z 180-190 m do 245 m.

Dzięki temu jednak włoska marynarka wojenna w dalszym ciągu będzie dysponowała dwoma okrętami lotniczymi przystosowanymi do bazowania wielozadaniowych samolotów F-35B. Poza Trieste, który zastąpi w służbie pierwszy włoski lotniskowiec Giuseppe Garibaldi (C 551), będzie to lotniskowiec Cavour (C 550).

Czytaj także: Marina Militare czeka na nowy okręt desantowy

Kontrakt na budowę UAM o wartości 1,126 mld euro zawarto 1 lipca 2015 r. pomiędzy włoskim resortem obrony a konsorcjum firm Fincantieri i Finmeccanica (obecnie Leonardo). W ramach realizacji tej umowy do koncernu Fincantieri trafiło 853 mln euro, zaś do Leonardo 273 mln euro.

Kadłub jednostki powstał w stoczni Fincantieri w Castellammare di Stabia pod Neapolem. Cięcie pierwszych blach pod budowę tego okrętu nastąpiło 12 lipca 2017 r. Stępkę położono 20 lutego 2018 r. Natomiast uroczyste wodowanie odbyło się 25 maja 2019 r. z udziałem prezydenta Włoch Sergio Mattarellego, którego córka Laura została matką chrzestną. Następnie kadłub jednostki został przeholowany do stoczni w Muggiano, gdzie kontynuowano proces wyposażania i przygotowania do prób morskich, które miały się rozpocząć w październiku 2020 r.

Okręt desantowy-dok Trieste (L 9080)

Nowy włoski desantowiec to duża jednostka o standardowej wyporności 25 816 t i wyporności całkowitej wynoszącej 38 000 t. Maksymalna długość kadłuba to 245,00 m, długość między pionami wynosi 213,40 m. Maksymalna szerokość to 47,00 m (na linii wodnej 27,70 m), zaś zanurzenie 7,20 m. Okręt wyposażono w siłownie w układzie CODLOG. Dwie turbiny gazowe Rolls-Royce MT30 o mocy po 48 500 KM, dwa silniki wysokoprężne MAN 20V32/44CR o mocy po 15 000 KM oraz dwa silniki elektryczne o mocy 5,2 MW dla pływania z niskimi prędkościami. Taki układ napędowy pozwala na rozwijanie prędkości maksymalnej wynoszącej 25 w. Prędkość ekonomiczna wynosi 18 w., zaś osiąganą na silnikach elektrycznych 10 w. Zasięg wynosić ma 7 000 Mm/16 w., a autonomiczność 30 dób.

Czytaj także: Pierwszy włoski F-35B wylądował na lotniskowcu Cavour

Cechą charakterystyczną okrętu są dwie oddzielne nadbudówki. Pierwsze raz takie rozwiązanie zastosowano na brytyjskich lotniskowcach typu Queen Elizabeth. Na pokładzie startowym o wymiarach 230×36 m i powierzchni 7400 m² wyznaczonych zostało dziewięć stanowisk startowych dla śmigłowców lub cztery dla samolotów pionowego startu McDonnell Douglas AV-8B+ Harrier II lub Lockheed Martin F-35B Lightning II. Jego powierzchnia jest wystarczająca do jednoczesnego parkowania ośmiu samolotów i dziewięciu śmigłowców AgustaWestland AW101 lub NH90 bądź też AW129/249. Pokład startowy obsługiwany jest przez dwa podnośniki o wymiarach 15×15 m i udźwigu 42 t, został wyposażony również w „skocznię” wspomagającej start samolotów STOVL.

"Trieste (L 9080). Fot./MO Włoch."

Grupa marynarzy Marina Militare i pracowników stoczniowych na pokładzie Trieste (L 9080) w trakcie jego pierwszego wyjścia w morze. Fot./MO Włoch.

radar.rp.pl

Bezpośrednio pod pokładem startowym znajduje się hangar o wymiarach 107,8×21,0×10,0 m i powierzchni 2260 m². Może w nim przebywać 15 maszyn, w tym sześć samolotów STOVL i dziewięć śmigłowców AW101. Hangar będzie mógł być wykorzystywany także do transportu pojazdów i ładunków, co daje dodatkowe 530 m linii ładunkowej. Poniżej hangaru znajduje się pokład ładunkowy, który został podzielony na garaż dla pojazdów w wymiarach 55,0×18,0 m (253 m linii ładunkowej) oraz zatapialny dok o wymiarach 50,0×15,0x9,2 m. W tym ostatnim będą mogły być transportowane cztery barki desantowe typu LC 23, specjalnie zaprojektowane z myślą o tych okrętach. Wymiary doku pozwalają również przyjąć amerykański poduszkowiec typu LCAC lub francuski katamaran typu EDA-R. Stała załoga desantowca i personel lotniczy składa się z 460 osób, zaś zaokrętowany desant może liczyć 604 ludzi.

Czytaj także: Ratownik dla włoskiej marynarki wojennej

Trieste otrzymał silne uzbrojenie i bogaty zestaw urządzeń elektronicznych. Wyposażenie radiolokacyjne obejmuje trójwspółrzędny radar Leonardo Kronos Power Shield, którego obrotowa antena została zamontowana na dachu nadbudówki dziobowej i wielofunkcyjny system radarowy Leonardo Kronos Dual Band, którego osiem anten ścianowych zamontowanych zostało w górnych częściach obu nadbudówek. Uzupełnieniem Kronosów jest radar Leonardo SPN-720, służący do naprowadzania samolotów i śmigłowców. Ochronę pasywną zapewni system walki elektronicznej Elettronica Zeus. Natomiast koordynację systemów elektronicznych i uzbrojenia realizuje system dowodzenia Leonardo SADOC Mk 4. Uzbrojenie obejmuje dwie ośmiokomorowe pionowe wyrzutnie Sylver A50 dla pocisków Aster 15/30, trzy 76-mm uniwersalne systemy artyleryjskie Leonardo Super Rapid Strales i trzy 25-milimetrowe zdalnie sterowane armaty firmy Leonardo.

Opóźnione nieco przez pandemię testy tej jednostki mają trwać ponad rok. Zweryfikować mają założenia konstrukcyjne oraz sprawdzić funkcjonowanie systemów okrętowych. Także wyposażenia elektronicznego i uzbrojenia okrętu. Planuje się, że włoska flota otrzyma desantowiec w czerwcu 2022 r. i stanie się wówczas największym okrętem Marina Militare.

Program modernizacji Marina Militare

Pozostało 94% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Modernizacja Sił Zbrojnych
Borsuk zatwierdzony. MON podpisał umowę na nowe bwp dla wojska
Modernizacja Sił Zbrojnych
Jednak nie koreański? Ciężkiego bwp zbudujemy sami
Biznes
Pancerny drapieżnik z epoki cyfrowej. Borsuki dokonają rewolucji w polskiej armii
Przemysł Obronny
Miliardy dla polskiej zbrojeniówki. Huta Stalowa Wola zwiększa moce produkcyjne
Modernizacja Sił Zbrojnych
Nowe Groty i karabiny wyborowe dla Wojska Polskiego