Amerykanie mają problemy ze sprawnością samolotów i śmigłowców

Government Accountability Office (GAO, instytucja kontrolna Kongresu Stanów Zjednoczonych) opublikowało raport dotyczący osiągnięcia średniego rocznego celu w zakresie zdolności do wykonywania misji przez wszystkie typy statków powietrznych używanych przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych.

Raport dotyczy dziewięciu lat podatkowych (2011-2019; wszystkie daty w raporcie, a tym samym w tekście, odnoszą się do lat podatkowych, a nie kalendarzowych). Pod uwagę wzięto 46 typów załogowych statków powietrznych. Wnioski płynące z raportu bynajmniej nie są optymistyczne.

Twin Huey, Aries II oraz Mercury

Jedynym typem maszyny, którego piloci zrealizowali wszystkie przewidziane zadania w każdym kontrolowanym roku (w każdym z dziewięciu wziętych pod uwagę lat zrealizowano wszystkie zadania), był śmigłowiec Bell UH-1N Twin Huey, używany przez Siły Powietrzne (US Air Force).

Czytaj także: Niska gotowość operacyjna największą bolączką US Air Force

Utrzymanie doskonałego wyniku dla floty tych niemłodych maszyn jest szczególnie ważne dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych, bowiem wiropłaty te są używane do patrolowania rejonów rozlokowania silosów międzykontynentalnych pocisków balistycznych Minuteman III, będących elementem amerykańskiej triady nuklearnej. Pełnią też funkcje łącznikowe i transportowe (m.in. przewóz VIP).

Niewiele gorszy wynik (7/9) uzyskała flota samolotów obserwacyjno-rozpoznawczych (ISR) Lockheed EP-3E Aries II, należących do Marynarki Wojennej (US Navy).

Trzecią lokatą mogą poszczycić się  maszyny dowodzenia i łączności Boeing E-6B Mercury (z wyraźnie gorszym od poprzedników wynikiem 5/9), należące również do US Navy. Wspierają one morski komponent amerykańskiej triady jądrowej, dysponując sprzętem do komunikacji z zanurzonymi okrętami podwodnymi typu Ohio (ale też centrami kontroli startu lądowych pocisków Minuteman III).

Amerykański problem ze sprwnością

Aż 24 typy maszyn nie zrealizowały stawianych przed nimi celów (w ujęciu rocznym) ani razu!

Najgorszymi wynikami mogą „poszczycić się” tak legendarne maszyny, jak:

• bombowiec strategiczny Rockwell B-1B Lancer (US Air Force),
• transportowe Lockheed Martin C-130J Super Hercules (US Air Force),
• samoloty wczesnego ostrzegania i dowodzenia Boeing E-2C i D (US Navy),
• wielozadaniowe Boeing F/A-18A/B/C/D (US Marine Corps; co ciekawe, F/A-18C/D należącym do US Navy udało się raz osiągnąć cel w branym pod uwagę okresie),
• myśliwce przechwytujące Lockheed Martin F-22 Raptor (US Air Force),
• śmigłowce bojowe Boeing AH-64A/D/E Apache (US Army).

Widoczna jest słabsza dostępność najnowszych typów maszyn. Zgodnie z raportem GAO, wśród najważniejszych tego powodów są rosnące koszty utrzymania w stosunku do starszych maszyn i duża pracochłonność obsługi. Sprawa tyczy się zwłaszcza samolotów trudnowykrywalnych.

Nie należy przy tym wyciągać pochopnych wniosków. To, że np. F-35A należące do US Air Force zrealizowały zakładane cele tylko w dwóch z ośmiu branych pod uwagę lat (nie wzięto pod uwagę 2011) nie znaczy, że te maszyny jedynie przez dwa z ośmiu lat nadawały się do walki. Podane informacje oznaczają, że cała flota maszyn nie zdołała zrealizować zadań. Niektóre kompletne dywizjony mogły się okazać do tego zdolne.

Czytaj także: Katastrofa samolotu US Air Force w Afganistanie

Ponadto niektóre z typów maszyn nie osiągnęły zakładanych celów o przysłowiowy włos. Zgodnie z danymi GAO, w roku 2019 floty sześciu typów maszyn nie osiągnęło zakładanego celu. Osiągneły jednak przy tym wynik na 95 proc. i więcej! Kolejnym 18 typom zabrakło 6-15 punktów procentowych. 11 typów uzyskało wynik 75 proc. i gorszy.