Amerykańskie Reapery w bazie w Mirosławcu

Polska jednostka, wyspecjalizowana w prowadzeniu bezzałogowych operacji zwiadowczych, od zeszłego roku dzieli pasy startowe z wykorzystującą szpiegowskie bezpilotowce Operacyjną Grupą Ekspedycyjną. Jednostka stanowi część 52. Skrzydła Lotnictwa Myśliwskiego USA.

Czytaj także: Grecja kupuje Reapery

Na początku marca tego roku flota bezzałogowych Reaperów, ściągniętych z Ameryki na polskie Pomorze, osiągnęła w pełni gotowość operacyjną.

Szpiegowskie misje

O produkowanych przez General Atomics Aeronautical Systems dronach zrobiło się głośno podczas niedawnej wizyty prezydenta RP w Waszyngtonie. Ujawniono, że w ramach wzmocnienia wschodniej flanki NATO, mirosławieckie rozpoznawcze Reapery, gdy zajdzie potrzeba, będą dostarczać aktualnych szpiegowskich informacji polskim jednostkom.

Polska armia ma obecnie ograniczone możliwości pozyskiwania obrazowych (fotograficznych) i radiolokacyjnych danych zwiadowczych o zasięgu pozahoryzontalnym. Zasobniki obserwacyjne, instalowane na myśliwcach F-16, są niewystarczające.

Czytaj także: Reapery dla Hiszpanii

– Musimy polegać na dobrej woli sojuszników i pozyskiwanych komercyjnie na rynku europejskim danych z obrazowego rozpoznania satelitarnego – potwierdzają wojskowi.

Bezzałogowy MQ-9 Reaper, jeśli właściciele zza Atlantyku wyrażą zgodę, może uzupełniać wywiadowczą wiedzę wojsk rakietowych i artylerii RP.

Co potrafi MQ-9 Reaper

Zdalnie sterowany „Żniwiarz” to potężna maszyna o dwudziestometrowej rozpiętości skrzydeł. W najnowszej wersji silnik turbośmigłowy (950 KW) pozwala unieść samolot o masie startowej przekraczającej 4,7 tony i rozpędzić do ponad 400 km/godz.

Dron jest w stanie pokonać, w ciągu 28 godzin autonomicznego lotu, prawie 6 tys km.

Typowa misja amerykańskiego bezzałogowca zarządzana jest bezpośrednio ze stanowiska kontroli zlokalizowanego w Creech Air Force Base (Indian Springs, Newada). Naziemną załogę stanowią wówczas pilot aparatu i operator systemów pokładowych zajmujący się również niszczeniem wykrytych celów.

Fot./General Atomics

Foto: radar.rp.pl

Standardowe wyposażenie samolotu stanowi nowoczesny radar pozwalający obserwować teren i rozróżniać szczegóły z dokładnością do 0,1 m. Pozwala on także śledzić wskazane obiekty w ruchu, np. pojazdy, na dystansie 23 km.

Namierzanie radiolokacyjne uzupełnia głowica elektrooptyczna integrująca kamery pracujące w świetle dziennym (z czterokrotnym zoomem cyfrowym), termowizyjną (z dwukrotnym zoomem cyfrowym), dalmierz laserowy i laserowy wskaźnik celów z automatycznym systemem śledzenia rozpoznanego i oznaczonego obiektu.

Precyzyjny atak z chmur

MQ-9 Reaper może zabrać na podwieszeniach pod skrzydłami maksymalnie 1360 kg uzbrojenia skrzydłami. To przede wszystkim bomby kierowane laserowo lub z kombinowanym układem naprowadzania, a także kierowane pociski przeciwpancerne Hellfire.

Czytaj także: Zielone światło dla belgijskich dronów

Maszyna może być przystosowana do przenoszenia pocisków np. przeciwradiolokacyjnych służących do eliminowania stacji radarowych nieprzyjaciela.

MQ-9 Reaper może być także uzbrojony w naprowadzane radarowo pociskami Brimstone. Armia brytyjska, największy poza USA użytkownik Reaperów, potwierdziła ich skuteczność podczas testów związanych z integracją. Podczas prób odpalano pociski do celów poruszających się z prędkością 100 km na godzinę i manewrujących na kilkunasto-kilometrowej trasie.

Inżynierowie MBDA UK ujawnili, że  do wycelowania pocisków wykorzystano aktywne samonaprowadzanie radiolokacyjne oraz półaktywne – laserowe.

Armia dronów wciąż na dorobku

Polska armia, w ramach kluczowego programu robotyzacji i unowocześniania bezzałogowego rozpoznania, planowała zamówić 80 zestawów wojskowych bezpilotowców (BSL). Łącznie mówiono o około 350 zdalnie kierowanych statkach powietrznych kilku kategorii.

Czytaj także: Poprad zatrzyma drony z Kaliningradu

W tej grupie wymieniano m.in. bojowe średnie dronów klasy MALE (ang. Medium Altitude Long Endurance). Są to maszyny zdolne do dalekich rajdów zwiadowczych i przenoszenia precyzyjnego uzbrojenia.

Za rządów Antoniego Macierewicza w MON zmieniono te plany i dziś przyszłość inwestycji w dronową rewolucję w Siłach Zbrojnych nie jest jednoznaczna.

Fot./General Atomics

Foto: radar.rp.pl

Z jednej strony przyspieszono zakup małych bezpilotowców dla wojskowego rozpoznania. Już wkrótce wojsko dostanie 8 systemów bezzałogowych statków powietrznych klasy taktycznej krótkiego zasięgu Orlik. Kontrakt zrealizują wyspecjalizowane spółki należące do PGZ.

Z drugiej jednak strony pozyskanie większych, bojowych konstrukcji klasy MALE, na pewno przesunie się w czasie. Konkurencja na tym polu jest bardzo dużo. Największe szanse na kontrakt mają znani liderzy tej wąskiej specjalności.

Czytaj także: Rakiety, satelity, drony. IAI kusi technologiami