Czołg został sfotografowany w obwodzie sumskim, niedaleko miejscowości Trościaniec. Na zdjęciu widzimy wóz z oderwaną, przekrzywioną wieżą. Na jej prawej burcie widoczne są elementy aktywnego systemu ochrony pojazdu 1030M-01 Drozd, opracowanego jeszcze w czasach sowieckich i przyjętego do uzbrojenia w roku 1983. Drozd, nie pomógł załodze w przetrwaniu starcia. Trudno powiedzieć, czy w ogóle był sprawny, a jeśli był, to czy był aktywny. Być może po prostu zadziałać nie mógł ‒ w rejonie, w którym wykonano fotografię, ostrzał w ostatnich dniach prowadziła głównie ukraińska artyleria, a granatu artyleryjskiego czy rakiety polowego systemu rakietowego Drozd przechwycić nie może.
1030M-01 Drozd to aktywny system ochrony pojazdu, opracowany w ZSRS w latach 1977-1983 w CKIB SOO, OKB TZE z Tuły i KB Transmasz z Omska. Sam Drozd składa się z dwóch zestawów detektorów radiolokacyjnych, umieszczanych na obu burtach wieży nieco z tyłu. Są one w stanie obserwować obszar o powierzchni 330 m². Podobnie, lecz przed detektorami, rozmieszczone są wyrzutnie 107 mm efektorów, rażących zwalczany pocisk (ppk lub pocisk z granatnika ppanc. o prędkości do 700 m/s) za pomocą detonacji głowicy odłamkowej. Każdy z bloków mieści cztery takie przeciwpociski i może zwalczać zagrożenie w zakresie +/-40° w azymucie i -6° do +20° w pionie. Prawdopodobieństwo trafienia pocisku przeciwpancernego ma wynosić, wg oficjalnych danych, ok. 70 proc. (wg niektórych źródeł nawet 78 proc. dla granatników ppanc. i 100 proc. dla ppk, choć dotyczy to wyników testów z lat 80.), a zasięg przeciwpocisków sięga 6-7 m (w takiej odległości od czołgu zwalczane są pociski przeciwpancerne). Czas między wystrzeleniem kolejnych przeciwpocisków wynosi 0,35 s. Wewnątrz czołgu znajduje się system kierowania ogniem wraz z panelem sterowania. System może działać w trybie czuwania do 8 godzin.
Całkowita masa systemu wraz z lekkim opancerzeniem elementów zewnętrznych (chroni przed pociskami 12,7 mm) wynosi ok. 1000 kg. Po pomyślnych badaniach państwowych w latach 1982-83 Drozd został wprowadzony do wyposażenia czołgów T-55A (otrzymały oznaczenie T-55AD), używanych przez sowiecką piechotę morską. Modernizacji miało zostać poddanych być może nawet 800 czołgów (wg niektórych źródeł tylko 250). Poza tym z 1030M-01 Drozd zintegrowano również T-62 (1984 r.) i T-80UM (1998 r.).
Czołg T-80UM z systemem Drozd podczas pokazu dynamicznego na wystawie uzbrojenia w Omsku pod koniec lat 90.
Od 1984 pracowano nad udoskonalonym systemem Drozd-2 (miał on zwalczać pociski o prędkości do 1200 m/s, a więc także niektóre typy starszych pocisków podkalibrowych), zaś od 1993 r. nad lekką wersją systemu dla pojazdów lekko opancerzonych. Wyniki prac nie są jednak dokładnie znane. Ile T-80UM (spotyka się oznaczenie tej odmiany T-80UM-2) z Drozdem skompletowano? Nie wiadomo. Wielu specjalistów skłania się ku temu, że jedynie pojedyncze egzemplarze doświadczalne, a może nawet tylko jeden wóz prototypowy.
