Jednostka pozostawała w porcie tylko jeden dzień, w trakcie którego okręt odtworzył gotowość bojową. Nie jest to pierwsza wizyta tej jednostki w Polsce, cumował on bowiem w Gdyni już w kwietniu 2019 r. Od tego czasu przeszedł jednak nieznaczną, ale ważną modernizację, obejmująca m.in. instalację najnowszej odmiany systemu walki elektronicznej AN/SLQ-32(V)6 z dwiema ścianowymi antenami w miejscu charakterystycznych sześciu mniejszych (w poprzednich wersjach tego urządzenia).
Budowa tego okrętu została zatwierdzona 19 września 2002 r. Stępkę w, należącej do korporacji Northrop Grumman, stoczni Ingalls Shipbuilding w Pascagouli w stanie Missisipi położono 26 listopada 2007 r. Okręt zwodowano 30 marca 2009 r., a uroczystość nadania imienia odbyła się niecałe półtora miesiąca później ‒ 16 maja. Do służby w US Navy Gravely wszedł 20 listopada 2010 r. Swoje imię okręt zawdzięcza Samuelowi L. Gravely'owi Jr., pierwszemu oficerowi pochodzenia afroamerykańskiego służącemu na amerykańskim okręcie bojowym. Odszedł on do rezerwy w 1980 r. w stopniu wiceadmirała.
Nowa wersja systemu walki elektronicznej AN/SLQ-32(V)6 z dwiema ścianowymi antenami zainstalowana na USS Gravely (DDG 107).
USS Gravely operuje na Bałtyku w ramach amerykańskiego wsparcia dla europejskich sojuszników w dobie potencjalnego zagrożenia ze strony Federacji Rosyjskiej, współpracując w tym czasie m.in. z jednostkami NATO-wskiego zespołu SNMG-1. Co ciekawe, nie operuje on jednak w bezpośredniej bliskości obwodu kaliningradzkiego. Jednostką macierzystą opisywanego okrętu jest 28. Dywizjon Niszczycieli (DESRON 28) z miejscem stałej dyslokacji w bazie US Navy w Norfolk w stanie Wirginia. Poza nim w skład tego związku taktycznego wchodzą także: Gonzales (DDG 66), Cole (DDG 67, słynny z incydentu w Adenie w Jemenie, kiedy to w wyniku ataku samobójczego został poważnie uszkodzony; także gościł w Polsce), Bainbridge (DDG 96) i Forrest Sherman (DDG 98; niedawno cumował w Gdańsku).
Warto w tym miejscu podkreślić, że opisywany okręt jest częścią najdłużej realizowanego programu budowy niszczycieli w historii US Navy. Prototyp, od którego przyjęto nazwę dla całej serii, Arleigh Burke (DDG 51) podniósł banderę 4 lipca 1991 r. Obecnie w aktywnej służbie znajduje się 69 okrętów tego typu, dodatkowo trzy zostały zwodowane, jeden przechodzi próby morskie, położono także stępki czterech kolejnych, a 12 zostało zakontraktowanych. Amerykanie zdecydowali się powrócić, a de facto uruchomić ponownie produkcję okrętów tego typu po fiasku równie ambitnego co nieudanego programu budowy niszczycieli nowego pokolenia typu Zumwalt (DDG 1000).