Poszczególne przedsiębiorstwa Naval Group będą zajmowały się różnymi obszarami konstrukcji. Oddział w Nantes-Indret będzie wytwarzał główne elementy siłowni jądrowej i budował zasadnicze komponenty, takie jak moduł turbin oraz moduł kotłowni jądrowej. Zakład w Angoulême-Ruelle zaprojektuje i zbuduje elementy wyposażenia bojowego w tym: wyrzutnie uzbrojenia, maszty podnośne, system składowania oraz załadunku amunicji itp. W Ollioules będzie trwał rozwój systemów informatycznych i cyberbezpieczeństwa, jak również projektowanie oraz integracja systemu walki i systemów sterowania. Oddział w Lorient będzie współprojektował okręt i wyprodukuje części kompozytowe kadłuba lekkiego oraz obudowy kiosku. Natomiast Brest rozpocznie przygotowania do przyjęcia i wsparcia serwisowego przyszłej floty SNLE 3G w pobliskiej bazie na półwyspie Île Longue. Budowa okrętów odbędzie się w stoczni w Cherbourgu. Cięcie pierwszych arkuszy stali odbędzie się tam w 2023 r.
W powiązaniu z programem SNLE 3G, Thales projektuje nowy system hydrolokacyjny do tych okrętów. Obejmie on sonar z anteną dziobową, duże anteny burtowe, sonar przeciwminowy i nowy holowany sonar liniowy oparty na technologii optycznej (ALRO, Antenne Linéaire remorquée à technologie optique) oraz pozostałe urządzenia składające się na system hydrolokacyjny (anteny przechwytujące, echosondy, telefony podwodne). Wymiary anten, w szczególności burtowych, w połączeniu z odpowiednimi zakresami częstotliwości ich pracy, mają zapewnić niespotykaną dziś precyzję określania odległości i namiarów celów bądź zagrożeń w trzech współrzędnych. Dane z systemu hydrolokacyjnego będą analizowane przez system ALICIA (Analyse, Localisation, Identification, Classification Intégrées et Alertes, pol. analiza, lokalizacja, klasyfikacja, integracja i ostrzeganie), który wraz z nowym interfejsem użytkownika pozwoli odciążyć operatorów i ułatwi im decyzyjność w oparciu o przetworzone oraz sklasyfikowane dane. Nowe systemy sonarowe będą wprowadzane stopniowo już na modernizowanych okrętach typu Le Triomphant począwszy od 2025 r., zaś w komplecie na SNLE 3G.
Poprzednicy SNLE 3G
29 marca 1967 r. prezydent gen. Charles de Gaulle zainicjował proces wodowania okrętu podwodnego Le Redoutable. Tego dnia Francja dołączyła do trzech państw świata wcześniej mających w swoich flotach jednostki uzbrojone w pociski balistyczne przenoszące głowice jądrowe o zasięgu strategicznym.
Pierwsza generacja francuskich SNLE jest złomowana w zakładzie utylizacji stanowiącym część stoczni Naval Group w Cherbourgu. Fot./Tomasz Grotnik.
radar.rp.pl
Le Redoutable, który rozpoczął służbę 1 grudnia 1971 r., był jednocześnie pierwszym w ogóle atomowym okrętem podwodnym Marine nationale. Po nim zbudowano jeszcze cztery seryjne: Le Terrible, Le Foudroyant, L`Indomptable i Le Tonnant. Weszły do linii w latach 1973-1980. Kolejnym był zmodyfikowany L’Inflexible. To szczególny okręt, nie był bowiem podobny do prototypu swojej serii, nie wyglądał też jak SNLE drugiej generacji. Zmiany, które zaszły w jego sylwetce, uzbrojeniu, wyposażeniu i zespole napędowym stawiają go pomiędzy pierwszym a drugim pokoleniem francuskich „boomerów”.
Czytaj także: Nowa era sił podwodnych Francji
