Kto zbuduje Magneto dla Marynarki Wojennej?

Do dialogu technicznego dotyczącego zadania “Demagnetyzacja oraz pomiar pól fizycznych okrętów”, które zakłada pozyskanie pływającej stacji demagnetyzacyjnej Magneto, zgłosiło się sześciu potencjalnych chętnych.

Lista zainteresowanych, jak podaje Inspektorat Uzbrojenia, obejmuje:

• Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej,
• Centrum Morskich Technologii Militarnych Politechniki Gdańskiej,
• Remontową Shipbuilding,
• Polską Grupę Zbrojeniową,
• Griffin Group Defence,
• SAES Electronica Submarina.

Spośród nich Inspektorat Uzbrojenia wybierze te, które otrzymają szczegółowe zapytania o informację, niezbędne do realizacji dialogu technicznego. Zaproszenie do udziału w dialogu upubliczniono 12 maja. Samo przedsięwzięcie zaplanowano na okres maj-lipiec 2020 r.

Czytaj także: Ostatnia Anakonda Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej po remoncie

Obecnie Marynarka Wojenna eksploatuje dwa okręty demagnetyzacyjne SD-11 (8. Flotylla Obrony Wybrzeża w Świnoujściu) i SD-13 (3. Flotylla Okrętów w Gdyni). Oba weszły do służby w latach 1971-72. Co ciekawe, tego typu jednostki nie występują obecnie we flotach państw NATO, gdzie do demagnetyzacji okrętów wykorzystuje się instalacje stacjonarne. Także w Polsce są tego typu instalacje, które mają być zastąpione nowymi w ramach programu Demag.

Zadaniem okrętów demagnetyzacyjnych są pomiary pól magnetycznych jednostek pływających i sprowadzanie ich do minimalnego poziomu. Jest to wykonywane poprzez opasanie okrętu przewodami, przez które płynie prąd elektryczny wytwarzający pole magnetyczne, które niweluje to generowane przez jednostkę poddawaną zabiegowi. Dzięki temu zmniejszeniu ulega wzbudzenia zapalników magnetycznych min morskich.

Czytaj także: Analiza Radaru: Marynarka Wojenna powoli rdzewieje